Θυμάστε εκείνες τις διαφημίσεις για τα αμοιβαία κεφάλαια τις παλιές καλές μέρες, όταν ήμασταν όλοι ΠΑΣΟΚ; Ανεξάρτητα από το όποιο -συμβατό με τη φιλοσοφία της δεκαετίας του ’80 κόνσεπτ, όλα τα λεφτά ήταν εκείνα τα γραμματάκια που έτρεχαν σαν τρελά στο κάτω μέρος της οθόνης. «Προηγούμενες αποδόσεις δεν αποτελούν εγγύηση για τις μελλοντικές» ενημέρωνε το κρόουλ όσους προλάβαιναν να τα διαβάσουν. Μια ατάκα που ταιριάζει «γάντι» στον Ράφα Μπενίτεθ, τον νυν και -πιθανότατα σύντομα- πρώην τεχνικό της Ρεάλ Μαδρίτης.
Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης
Στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο η καριέρα του 55χρονου προπονητή είναι ένα απίστευτο rollercoaster, γεμάτη limit up και limit down. Κάτι σαν τις αποδόσεις των μετοχών και των αμοιβαίων κεφαλαίων που λέγαμε πριν, δηλαδή, με τη διαφορά πως τα τελευταία χρόνια τα πράγματα δεν έχουν λειτουργήσει υπέρ του.
Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι πως υπάρχουν δύο διαφορετικοί Μπενίτεθ. Ο Ράφα π.μ (πριν το μούσι) και ο Ράφα μ.μ (μετά το μούσι). Ο π.μ, πριν δηλαδή αφήσει αυτήν την αστειότητα να καλύψει το κάτω μέρος του προσώπου του, ήταν εκείνος ο δουλευταράς που με το δικό του τρόπο διαχειρίστηκε με απόλυτη επιτυχία τη βαριά κληρονομιά που του άφηνε ο Κούπερ στον πάγκο της Βαλένθια. Ο προπονητής που κέρδισε με το «καλημέρα» τους φανατικούς της Λίβερπουλ πείθοντας τον Στίβεν Τζέραρντ να παραμείνει στο λιμάνι και να κλείσει τα αυτιά του στις «σειρήνες» της Τσέλσι και είδε όλο το σύμπαν να συνωμοτεί για λογαριασμό του (ήθελα να τον αποφύγω τον… Κοελισμό, αλλά…) εκείνη την απίθανη βραδιά στην Κωνσταντινούπολη. Πιο καβάλα στο άλογο από εκείνη τη στιγμή, όταν οι «ρεντς» σήκωναν το Champions League, δεν θα μπορούσε να βρεθεί και δεν βρέθηκε ποτέ ο Ισπανός.
Κάπου εκεί ξεκίνησαν και οι απαιτήσεις και φύτρωσε το… μούσι. Πλέον, η ανάγκη κατάκτησης ενός πρωταθλήματος άρχισε να γίνεται πιεστική. Μια πίεση ίσως πολύ λιγότερο έντονη από εκείνη που θα υφίσταται στον πάγκο της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Ράφα απέτυχε να φανεί αντάξιος των αυξημένων προσδοκιών επειδή έπεσε στην παγίδα που του έστησαν περίτεχνα άλλοι που τον οδήγησαν σε ένα παιχνίδι με τους δικούς τους όρους. Διέπραξε απόλυτη ύβρη απέναντι στον Μουρίνιο, λέγοντας πως τα λεφτά του Αμπράμοβιτς ήταν εκείνα που του χάρισαν τίτλους και στη συνέχεια έγινε ο άνθρωπος που χάλασε τα περισσότερα χρήματα σε μεταγραφές στην ιστορία της Λίβερπουλ (Τόρες, Μπεναγιούν, Λούκας, Μπάμπελ, Βορονίν) τα οποία «αγόρασαν» την τρίτη θέση, 21 βαθμούς μακριά από την κορυφή.
Λίγο πριν χάσει τη στήριξη του «Kop» ο Μπενίτεθ έχασε και μια τεράστια ευκαιρία να γίνει ο άνθρωπος που θα έφερνε επιτέλους ένα πρωτάθλημα στην ομάδα. Και αυτό συνέβη όταν για άλλη μια φορά έκανε το λάθος να εγκαταλείψει τους δικούς του κανόνες και τις δικές του προπονητικές αρχές και να παίξει με εκείνες του Σερ Άλεξ. Η περίφημη επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον του μεσούσης της σεζόν 2008-09 μετά από ορισμένα αποτυχημένα αποτελέσματα εκτιμήθηκε –και τελικά αποδείχθηκε πως ήταν- η αρχή του τέλους. Mind games με την «αλεπού»; Ακόμη κι αν είχε δίκιο στα σχόλιά του για την παροιμιώδη ατιμωρησία και ασυλία του Φέργκιουσον, μόνο και μόνο το να δοκιμάσει να μπει στο «κοστούμι» του Σκωτσέζου τον κατέστησε χαμένο από χέρι.
Ας ρίξουμε μια ματιά στο τι ακολούθησε στην καριέρα του Ράφα Μπενίτεθ που θα μπορούσε να έχει τίτλο «Mission Impossible»…
Ανέλαβε την Ίντερ την αμέσως επόμενη χρονιά του απίστευτου treble του Μουρίνιο. Μια αποστολή αυτοκτονίας, την οποία κάποιος θα έπρεπε να είναι ή ηλίθιος ή τρομερά μεγαλομανής για να πιστέψει πως θα τη φέρει εις πέρας και ο Ισπανός συνειδητοποίησε πόσο βαριά ήταν η σκιά του Πορτογάλου φεύγοντας από την ομάδα με ένα ταπεινό ιταλικό Σούπερ Καπ αλλά και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο συλλόγων.
Ακολούθησε το πέρασμά του από την Τσέλσι, αδιαφορώντας για το μίσος των οπαδών προς το πρόσωπό του. Έφυγε έχοντας κατακτήσει το Europa League, αλλά είχε την ατυχία να μιλάμε για την ομάδα που την περασμένη χρονιά είχε πάρει το Champions League κι έτσι ακόμη και αυτή η αδιαμφισβήτητη επιτυχία του δεν είχε τον αντίκτυπο που της άξιζε. Ωστόσο, του έδωσε ένα καλό συμβόλαιο και μια ευκαιρία στη Νάπολι, ένα σύλλογο που έδειχνε σημάδια διαρκούς προόδου κι έχοντας τερματίσει λίγους βαθμούς πίσω από τη Γιουβέντους το 2012 πίστευε πως στο πρόσωπό του έβρισκε τον άνθρωπο της υπέρβασης.
Τελικά, έμελλε να βρει τον άνθρωπο της σπατάλης. Περισσότερα από 100 εκατ. ευρώ έπεισε τον Ντε Λαουρέντις να σπρώξει το καλοκαίρι του 2013 για να τερματίσει τελικά 24 βαθμούς πίσω από τους «μπιανκονέρι», ενώ η τρέχουσα σεζόν αποδείχτηκε ακόμη πιο απογοητευτική… Πέμπτη θέση στο πρωτάθλημα… Μια αποτυχία που -άγνωστο γιατί- αποτέλεσε το εισιτήριο που τον έφερε στον πάγκο της Ρεάλ Μαδρίτης.
Αν ο Πέρεθ δεν τρελάθηκε ή δεν έχασε κάποιο στοίχημα που να τον έκανε να τον προσλάβει, ίσως απλά να πιστεύει πως η παροιμία «ότι ανεβαίνει, κατεβαίνει» μπορεί να εφαρμοστεί και ανάποδα και να ποντάρει στο «ό,τι κατεβαίνει, ανεβαίνει». Ο Μπενίτεθ καλείται να διαχειριστεί τον πρώτο αριθμό του λαχείου που του ‘κατσε έτσι ξαφνικά και να πάρει μια ευκαιρία που ίσως δεν άξιζε για να στρογγυλοκαθίσει μαζί με το goatee μουσάκι του ξανά στο πάνω-πάνω ράφι. Κακός δεν είναι, αυτό είναι σίγουρο. Είναι όμως μέγεθος αντίστοιχο μιας «βασίλισσας»;Στα 55 του είναι πιθανό να μπορεί να τα καταφέρει, ίσως μάλιστα η επιστροφή στην πατρίδα να σηματοδοτήσει και εκείνη στις αρχές δουλειάς που τον έκαναν επιτυχημένο παλιότερα. Έτσι κι αλλιώς, κάποια στιγμή όπως όλοι οι προπονητές του κόσμου, θα αποτελέσει παρελθόν από την τεχνική ηγεσία των «μερένχες». Το θέμα είναι πότε κι έχοντας κατακτήσει τι, στον δίχως έλεος και ανοχή όπως φάνηκε και με τον Αντσελότι, πάγκο των Μαδριλένων...
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
